Ο Μιλτιάδης, καθηγητής της συγκρητικής φιλολογίας στο Παρίσι, θα ήθελε πολύ να μάθει, πριν το θάνατό του, ποια ήταν η πρώτη λέξη που ξεστόμισε ο άνθρωπος. "Έτσι θα φύγω πιο ήσυχος.", λέει. Δυστυχώς πεθαίνει πριν προλάβει να την ανακαλύψει.
Την ημέρα της κηδείας του η αδελφή του τού υπόσχεται να λύσει το αίνιγμα για λογαριασμό του. Θα συναντήσει επιστήμονες κάθε λογής που θα της μιλήσουν για τον ανθρώπινο εγκέφαλο, τη γλώσσα των βρεφών, τους χιμπατζήδες και τους Homo Sapiens, τον Δαρβίνο και τους δημιουργιστές, τον Φρόιντ και το πείραμα του φαραώ Ψαμμήτιχου.
Επίσης, θα διασταυρωθεί με μια σειρά χαρακτήρες, οι οποίοι, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα φωτίσουν κάποια πτυχή του μυστηρίου της ανθρώπινης επικοινωνίας, χαρίζοντας στην ίδια πλήθος νέες γνώσεις και εμπειρίες.
Θα προχωρήσει την έρευνά της μέχρι το τέλος, γιατί αυτή η υπόσχεση είναι από αυτές που δεν μπορεί να μην κρατήσει κανείς.
Ξέρει καλά ότι ο αδελφός της περιμένει μια απάντηση. Θα καταφέρει άραγε να του τη δώσει;
Παρουσίαση του συγγραφέα
Ο Βασίλης Αλεξάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το Δεκέμβρη του 1943. Σπούδασε στην ανωτάτη Δημοσιογραφική Σχολή της Λιλ. Ζει στο Παρίσι από το 1968. Εκεί δούλεψε ως δημοσιογράφος, κριτικός βιβλίου στην εφημερίδα "Le Monde" και ως χρονογράφος. Χαίρει μεγάλης εκτίμησης -και ουχι αδίκως- στη Γαλλία κυρίως ως λογοτέχνης.
Έχει ασχοληθεί με το χιουμοριστικό σκίτσο και με τον κινηματογράφο. Έχει δημοσιεύσει τις συλλογές: "Mon amour", στην Ιταλία ("Citta armoniosa", 1978), "Γδύσου" (Αθήνα, Εξάντας, 1982), καθώς και έξι ιστορίες με εικόνες, υπό τον γενικό τίτλο "Η σκιά του Λεωνίδα" (Αθήνα, Εξάντας, 1984) που έχουν κυκλοφορήσει και στα γερμανικά ("Leonidas' Schatten", Romiosini, μετάφραση του Klaus Eckhardt, 1986).
Έχει σκηνοθετήσει τέλος την ταινία μικρού μήκους: "Είμαι κουρασμένος", βραβείο φεστιβάλ Τουρ και Γαλλικού Κέντρου Κινηματογράφου (1982), τις τηλεταινίες "Ο Νέστως Χαρμίδης περνά στην επίθεση" (1984) και "Το τραπέζι" (1989) και τη μεγάλου μήκους "Αθηναίοι", Α' Bραβείο διεθνούς φεστιβάλ ταινιών χιούμορ του Charmousse (1991), τα θεατρικά: "Εγώ δεν" και Μη με λες Φωφώ".
Έχει τιμηθεί στη Γαλλία με Αλμπέρ Καμύ, Αλεξάντρ Βαιλάτ, Σαρλ Εσμπραγιά, καθώς και με το Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας (το 2007, για το βιβλίο του "μ.Χ.").
Το βιβλίο του "Ξένες λέξεις" έχει τιμηθεί με το ελληνικό Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 2004, η "Μητρική Γλώσσα" με το Medicis το 1995, το "Πριν" με το βραβείο Αλμπέρ Καμύ, ο "Μπαμπάς" με το βραβείο διηγήματος της Γαλλικής Ακαδημίας.
Πηγή: in.gr

Ζούμε σε μιαν εποχή δύσκολη. Κρίση, οικονομική. Mήπως όμως, η κρίση δεν είναι οικονομική και αφορά κάτι περισσότερο; Για ποια δημοκρατία; Για ποια πολιτική; Για ποια κοινωνία να μιλήσουμε; Να δούμε, γιατί τελικά πρέπει μιλήσουμε. Να δούμε, τελικά, αν μπορούμε καν να μιλήσουμε. Να δούμε, αν μπορούμε πια να βάλουμε μια πινελιά ποιότητας στη ρημάδα τη ζωή μας. Ας κάνουμε μια αρχή και βλέπουμε. Ξέρουμε, μήπως, που θα μας βγάλει; Μπορεί και να είναι καλύτερα. Ποιος το ξερει:
Σελίδες
Ν. Καζαντζάκης
"Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω". Νίκος Καζαντζάκης
Δευτέρα 11 Απριλίου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου